ترمیم رباط متقاطع جلویی: مقایسه دو روش گرافت استخوان‌ـ تاندون پاتلاـ استخوان با گرافت همسترینگ چهارلایه

 پیش زمینه: انتخاب نوع گرافت برای بازسازی رباط متقاطع جلویی همچنان بحث‌بر‌انگیز است. هدف از این تحقیق، مقایسه نتایج گرافت پاتلا با گرافت چهارلایه سمی‌تندینوس ـ گراسیلیس جهت بازسازی رباط متقاطع جلویی طی ۳ سال پیگیری بود.مواد و روش: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، ۷۱ بیمار با میانگین سنی ۲۹ سال برای پارگی رباط متقاطع جلویی طی یک سال درمان شدند. چهل و شش بیمار به روش گرافت استخوان ـ تاندون پاتلا ـ استخوان و ۴۱ بیمار به روش همسترینگ چهارلایه جراحی شدند. در زمان آخرین پیگیری، ۳۷ بیمار در گروه پاتلا و ۳۴ بیمار در گروه همسترینگ، از نظر بازگشت به سطح فعالیت قبل از آسیب، درد ، پایدری زانو، محدودیت حرکت، نمره IKDC و عوارض آن ارزیابی شدند.یافته‎ها: طی ۳۶ماه پیگیری، ۳۴بیمار در گروه پاتلا و ۲۸بیمار در گروه همسترینگ نمره IKDC خوب تا عالی داشتند (۰.۰۵≤p). تست«لاکمن» (Lachman) در ۲۳ بیمار گروه پاتلا و ۱۱ بیمار گروه همسترینگ طبیعی بود (۰.۰۴۳=p). در آخرین پیگیری، تست «پی‌ووت شیفت» (Pivot-shift) در ۲۹ بیمار گروه پاتلا و ۱۵ بیمار گروه همسترینگ، نرمال بود (۰.۰۳۸=p). تفاوت قابل توجهی در اختلاف قطر ران، افیوژن، محدوده حرکتی زانو، درد و عوارض پس از جراحی مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: تمایل بیشتر به افزایش لاکسیتی و گرید تست «پیووت شیفت» در بیمارانی که تحت بازسازی زانو به روش همسترینگ قرار گرفتند در مقایسه با روش پاتلا وجود داشت. در رابطه با سطح فعالیت و عملکرد زانو، دو گروه نتایج مشابهی داشتند.